Wednesday, February 28, 2024

आगाे

आगाे

आगाेकाे राप जीवन
आगैकाे साँथ जीवन
आगै त हाे
आगैकाे आस् जीवन ।

आगाे बर्तमान, भुत, भबिष्य
आगाेनै अलंकार
आगै त हाे
आगैकाे अहँकार जीवन ।

आगाे त गुण हाे
आगाेनै आदर
आगै अणु हाे
आगै अनादर
आगाेकाे काम
आगाे बराबर
रिपुहरुकाे सँहार
आगाे सरासर ।

आगै परिकार
आगै सवाल छ ।
आगै अधिकार
आगै ववाल छ ।
आगै अलाप
आगै बिलाप छ ।
आगै मस्त मौला
आगै खराब छ ।
आगै समस्या
आगै शराब छ ।

आगाै त हाे आगाे
आगै
ववाल छ ।

बहाना

मृदुल भाँषी मनमा
बहाना नै आगाे ।

पापी प्रयाेगमा
त्याे तरिकानै आगाे ।

पवित्र तनकाे
बिचित्र बहाना
बिचित्र मनकाे
बिचित्र चाहना
राम्राे गर्नु
राम्राे बन्नु त
बहाना नै आगाे
बरु हाेमीएरै मर्छु
मेराे लागी आगै बहाना
आगै चाहना ।

बुझाउनै नसक्ने
बहाना नै आगाे

बुझ्नै न खाेज्ने
बहाना छ आगाे

साेझै छू भन्छ
बहाना भाे आगाे
ठिकै छ
बहानाले माग्याे
बहानाकाे
बिचित्र
पवित्र आगाे
खै याे आगाे
कस्ले किन
त्यति धेरै ताप्याे!

हरेस हैन
हारिन्छ हाराइन्छ
आगाे ।
पारिन्छ पछारिन्छ
आगाे ।

भनिन्छ सुनाइन्छ
गति पार लाग्याे 
जति छ 
त्यती लगाइन्छ
आगाे ।

जीवन बुझ्नेलाइ
सबै पर् भाग्याे
नबुझ्नेलाइ
अल्झिएर राख्याे
काेल्टे फेर्नेलाइ
कलिकाे काल
ले
तख्ताहरुमा
सजाएर राख्याे

वाह्
क्या कडा छ
दमदार आगाे ।

तानि बसे
कदम मेरा
त्याे साँथकाे
करिब आगाे ।

झिनाे मसिनाे
जीवन बहाना
करिब छु
अजिब छ्
आजिब चाहना
आजिब चाहनाकाे
आजिब
त्याे आगाे
अरेह् थाहाछ
या छैन
बस २ प्रहर
मात्रै नाग्याे ।

बस रहर
त्याे आगाे ।

जीवन

आगैकाे काम जीवन
आगैकाे नाम जीवन
आगै त दिएँ मैले
आगै बदनाम जीवन ।

आगै खराब छ कसैलाइ
आगै तनाव छ कसैलाइ
आगै बगेर जान्छ
आगै बगेकाे
आगै हराम छ ।

म त्याे
तिमी

उहाँ
उनी
त्याे
त्यहाँ
हामी
याहाँ यिनी

आगै ले मागेकाे
जे
जहाँ
जाे
जस्ताे
जे तरिका
त्याे त्यस्ताे

सबै नै आगाे
म कहाँ कुन्नी किन
याे सबैकाे
व्याकरणनै आगाे । 

मैले भने नी
आगाे
हाम्राे अधिकार
‌ओचित्य नै आगाे
आगाे नै हाे
आँखिर आगै त लाग्याे ।

सानाे छ जीवन
सानै छ धड्कन
सानै सहारा 
सानै छ तडपन
जीवन लाइ बहानामै साँचेकाे हाे भने
त्याे जीवन लाइ पनि लगाइन्छ आगाे ।

आगै आगाे ।

आगै 
माथि आगाे

आगै त आगाे

अनी आगै
त हाे आगाे ।

के ठट्टा हाे र
याे आगाे ?

के भन्छौ तिमी
के तिम्राे घर परिवार हाे आगाे ?
तिम्राे तरिका हाे आगाे ?
तिम्राे माया हाे आगाे ?
तिम्राे आँखा हाे आगाे ?
मन मष्तिस्क हाे आगाे ?
के भन्छौ तिमी के तिम्राे जीवन हाे आगाे ?




Tuesday, January 30, 2024

तिम्राे सँगतमा

तिम्राे तरिका
तिम्राे अधिकार

तिम्राे माया
तिम्राे परिकार
मैले साेचेर अनायास
आभाश गरिन र ?
 
मैले 
तिम्राे जादु छलकपट काे
प्रबृती बुझिन र ?
 
तिम्राे सँगतमा
म कम्जाेर भइनर?
 
तिम्राे सँगतमा
म भावुक भइनर?
 
तिमी मेराे भावना
बुझ्नु छ भने
अति भावुक
भएर आउ
तमी मेराे
भावना बुझ्नु छ
भने प्रेमकाे
प्याला लिएर आउ ।

मलाइ बुझ्न
मलाइ अपनाउन
नम्रऽ काेमलऽ कलिलाे समय
गँगा जस्तै पवित्र भएर आउ ।

मलाइ लाग्छ तिमी सक्छौ
त्यसैले
तिमी शब्दभन्दा माथी छौ
मलाइ औषधी ओखती भन्दा
मेराे लागी तिमी हौ ।

ल सुन म तिम्राे लागी भन्छु

ताराकाे आकार र ताराकाे प्रकार
तारानै औषधी
तारानै साँथी
तिमी ताराकै साँथी
तिमी तारा भन्दा माथी
तिमी नै तारा
तिमी नै ओखती ।


मैले देखेकाे छू
तिमी को हौ
तिम्राे तरिका एउटा प्रस्फुटन भन्दा ठुलाे छ
तिम्राे औचित्य याे धर्तिकाे जन्म भन्दा धमिलाे छ ।

तिमी आफ्नाे परिवर्तन लाइ खाेलेर हेर
तिमी आफ्नाे अधिकार क्षेत्रलाइ बुझेर हेर
तिमी तिम्राे परिकार भन्दा फरक छौ
तिमी आफ्नाे अधिकार भन्दा फरक छौ

सक्छौ भने
सबै लाइ सँगै राख

सक्छौ भने
आफ्नाे अधिकार क्षेत्र माग

धेरैलाइ तिमी सम्हालन सक्छौँ
तिमी आफ्नाे अधिकार प्रतिकाे
आकारलाइ साँच ।



Wednesday, December 27, 2023

नि:शब्द

एक शब्द थियाे
मैले कहिलै नसाेचे काे
त्यै
"नि:शब्द"

अर्थ नै थाहा छैन
तै पनि "नि:शब्द"

वेवाक छु
बर्बाद छु
नसाेचेकाे भइदिन्छ
बिना आवाज छु ।

"नि:शब्द"

"नि:शब्द"
छु आज म
आकास
पत्ताल हल्लियो ।

आँखाकाे परेला
चिप्लेटि खेलि राखेकाे छ
बिना सित्ती
वेवाक अल्झियाे ।

म कहाँ 
कता के
कसरी खोजौँ ।

के कस्तो
ओखती राेजौँ
जस्ले
जे
जो
जस्ताे भए पनि
अवस्था राम्राे हाेस
सजीलाे हाेस

के
कति 
कसरी सबैकाे लागी साेचौँ ।

थाहा थियाे मलाइ
कतै त लेखेकाे छ ।

कतै न कतै
केहि न केही
भेटीमा बेरेकाे छ ।

खै के भनौँ
उमेरकाे डाेरी
बारम्बार
सबैकाे घाँटिमा रेटेकाे छ ।

कहिले कस्काे कति भन्नु
कहिले कस्ले कति भोग्नु
थाहा छैन
कहिले के कस्काे कति
गन्नु थाहा छैन । 

उमेर
थाहा छैन ।

लेखेकाे
धेरै छ
हामिले नबुझेको
समय फरक छ
हामिले नबुझेको ।

हामिले नसकेकाे
बुझ्न
सबै कुरा प्रस्ट छ ।

तर कसरी बुझ्नु
न सिकाइ
न बुझाइ थाहा हुन्छ र?

लेख्ने ले धेरै कुरा लेखे
कसैलाइ नभनी ।
लेख्ने ले धेरै कुरा लेखे
कसैलाइ नभनी ।

बारम्बार
के भनियाे भने
तिम्राे मृत्यु नै
एउटा
कविता हाे ।

तिम्राे मृत्यु नै
एउटा कथा हाे
अनि रमिता हाे ।

तिमी जति जे गर्
तिम्राे जीवन नै
मेराे लागी
एउटा परिकार हाे
तिमी

र 
मैले दिएकाे जीवन ।

थाहा छ
तिम्राे मनकाे लागी
मैले दिएकाे झिनाे
मसिनाे जीवन
नै अभिसाप हाे । 

धेरै कुरा उनिहरुले देखे 
अनि
नयाँ हरुलाइ
नबुझाइ नसिकाइ
नियमकानुन भेजे
वाह
तिमी नियम कानुन
बनाउनेकाे गती । 

एउटा कथा छ
रुनु
त्याे त सबैकाे व्यथा हाे
एउटा व्यथा छ । 

भयाे धकधक
मन
मुटु
हलचल
आँखा भरिएर आयो
धेरै
तलतल

बढ्याे धडकन
आँखा रसायाे
मनै
रनथन 
झन झन
तडपन
के?
खै!
किन!
यसरी?
के?
किन के?

किन बाधा र अनि अडचन

नि:शब्द
नि:शब्द
नि:शब्द
नि:शब्द




Thursday, December 21, 2023

हावाहुन्डरी

म मेराे पतन बाट सुरुवात गर्छु

कदम कदम मा दम्भ मेरो
कदम कदम मा घमण्ड मेरो
मलाई
आजको चारो पुगे भयो
कसैलाइ सन्चो बिसन्चो
खायौ खाएनौ
मलाई यिँ सबको के मतलब ।

तर
अरुले
नम्र भावमा सोधे
यिँ आँखाले दर्शाउने 
माया 
पनि प्रचण्ड मेरो ।

रहर रति
अहँ
रहर त अति
तर यो सबै हुँदै गरेकाे
प्रहरहरु कति?

सालिन देखिन्छु
मेरा नयन नसा भावना
कर्म र मैले देखाउने मर्ममा पनि
अहङ्कारको थुप्रो
सयौँ
गुणा जती ।

के कहर
के रहर
नामऽकामऽदाम
उमेरऽज्ञानऽसमयऽआदरऽसम्मान
यि सबैकुरा म बाट
भईहाले भने
मै भन्छु
मै हुँ भग्वान ।

-------------------

भयाे घमण्ड सकियाे
अब केही
माया प्रेमकाे गणना गरौ

राहतको स्वास तिमी
यो सबै बर्वादीको आगाजतिमी
याद पनि तिमी
आभास पनि तिमी ।

कहाँ म र मेरा समस्या
तिमी नै जीवन
तिमीनै
कहाली लाग्दो
कहिलै न टुङ्गीने तपस्या ।

तर

समस्याहरु
किन यहाँ पनि तिमी
त्यहाँ पनि तिमी ।

सोचि हेरौँ 
याे समस्याहरु बारुलाकाे पाेकाे
जलाएर फलौँ
अँध्याराेमा निस्किन पर्छ
जाडाे छ ।

त्यस्तै छोडौँ
भबिष्य यस्तै हाे
समस्याहरुलाइ सम्हाल्दै अगाडी बढ्नु पर्छ । 

हँ हँ

खै के हाे त्याे
के समस्या हाे त्याे कहाँ छ?

बुझ्ने लाइ श्रीखण्ड नबुझ्नेलाइ
खडकुलाे
धेरै पहिले देखिनै सम्हालेर राख्या थिए
आज उत्याँ पर चाउमिन पाक्दै छ
जम्मा २०० रुप्या प्लेट
खान भागाैँ त ।

वर पर चराचुरुँगीको गुञ्जायमान छ
उत्यो भँगेरो पनी
भँगेरीको
प्रेम ध्वनीमा
चलायमान छ ।

यत्रो बिशाल ब्रह्माण्डमा
मेरो
उसको आवाज को आधार

आभास को प्रकार
प्रेमको लय
बुझ्ने कोही भग्वान छ?

हिजो आज
मान्छेलाइ प्रेमले
बिर्गादै छ भन्छन

म यो मरुस्थलमा आएर सोध्दै छु
खै त्याे प्रेम
खै के हो त्यो प्रेम 
कहाँ छ?

यहाँ धेरै कुराहरु सपनाहरु जस्तै छन
धेरै तौर तरिकाहरु बाट आएका देखिन्छन
गुज्रिएका भेटिन्छन ।

हरेक दिन
हरेका रात ।

सधैँ झै
यी सपनाहरुले मलाइ
सपनाहरुमै मलिन बनाउँछन
मेरा सपनाहरु उऽ म र याे समाज ।

भन्न त मैले धेरै कुरा भने
तर अब सबै बर्बाद छ ।

मैले उसलाई
मेरा हरेक रहर सपना
उमंग
सबैमा सजाएको थिए ।

म पनिपागल
कयौँ पल्ट
उसलाइनै
मेरा बरबरी झरर्ने आँसुहरुमा
सुनकेसरी साजाई बगाएको थिऐ ।

बस आज नझरुन्

--------------------------------

अब सुनाउँ छु
त्याे कथा

धेरै बिरानाे पनि हैन
धेरै पुरानाे पनि हैन
धेरै कलिलाे पनि हैन
धेरै धमिलाे पनि हैन
धेरै नराम्राे पनि हैन
धेरै बकवास पनि हैन ।

रहर
सपना
रात अनिधाे

कयाैँ
उमँग
साँथ अलि थ्याे

सबै मिलेकाे
बात बलियाे
म मातले मात्तिएकाे हैन
उस्काे याद पनि थ्यो ।

त्याे
माया काे आयात
पश्चिम तिर बाट उदाएकाे
बर्बादि बाट सुरु हुन्छ ।

फिल्मकाे कथा जसरी
पुर्णिमाकाे रातकाे
जहाँ मसानि
अलि अलि
भुइचालाे आभास भाे ।

र त्यस्काे अस्त
पुर्वकाे त्याे चिसाे फिक्कलऽ
सुर्याेदयकाे त्याे धुम्ति
त्यहाँ खाएकाे त्याे ताताे झाेल म:म
र त्याे
सधैझै
हराभरा रहने
चियाबगानऽ कन्यामऽ हर्कटेऽ
शान्तिनगरऽ बुधबारेऽ
माथि तलकाे पाथिभरा
साँथ दिएकै हाे
कित बर्बादिकाे आधार हाेला ।

याे धुमौराे जीवनकाे
रमाइलाे आधार के भने
यात्राऽ
र 
याे भन्दा अघिल्लाे साल
सुनाएकाे जात्रा । 

म भन्छु सुन्नुस है

घरी यता घरी उता
बुट्टाबारी चारआली
बाटैबाटाे
निस्किउ बावु
कन्काइ खाेला साँथ पारी

उर्लावारी वेलबारी
इटहरी बाँङ्गमारी
धेरै कुरा नसाेच बाबु
तेराे घरचैँ धनगडी ।

--------------------------------

सुरुवात
कुन पहेली बाट गरौँ?

तिमीले भनेकाे कथाहरु?
तिमीले गनाएका बातहरु?
सबै मैले
सम्मानका साँथ राखेकाे छु ।

अझै
तिमीलेनै भनेका कथाहरु सम्झेर
मैले मन मनै चिथोरेर
आफ्नै मनलाई
ए पागल
ह्याभयो
चुप्पलाग
सोच्न छोड न
आज त एक छिन

ए भयो के
सुनेस ह्या भयाे के भयो

के ही बेर शान्त
भईदेन एक छिन ।

मन सँगै
यो मुटुको धकधकपनी
रोक्देन एक छिन
यस्तै गर्छस भने
म त पागल हुन्छु कुनै दिन ।

-----------------------------------

मैले खास मानेर खास ठाने ।

बकवास हैन
सबै राम्रै ठानेर
आफ्नै आवास माने ।

मैले सम्झाएँ
आफैलाइ
मैले बुझाएँ
पनि आफैलाइ ।

मैले भने पनि आफैलाइ

तँ कति कति के कति धेरै साेच्छस के
कति धेरै किन?

हँ 

आँह् आँह्
शान्त शान्त
Calm Calm

म आफ्नै हाे
के सुनिस म आफ्नै हाे
पिर नमान
यही भनि
उसलाइ
शान्तसँग सुताएँ

तर मेराे लागी

कहिले काँही गितहरु सम्झिन्छु

एकान्त छ ठाउँ
जाने कुनै बाटो छैन
त्यसैले जाउ या न जाउ
कुनै ‍पनि लक्ष्य छैन् ।

हा हा

जहाँ छौड्यो म त्यही नै छु
जस्ताे छौड्यौ म त्यस्तै नै छु
धेरै पर तिमीलाइ देखेँ
धेरै परिवर्तन तिमीमा देखेँ ।

त्यती मात्रै हाे र?

खै कति थरी साेच्नु हाेर?

कति थरी

म अब कसैलाइ सम्झाउन
नसक्ने अवस्था सम्म शिथिल भैसके

म अब कसैलाइ बुझ्न र बुझाउन
नसक्ने आवस्था सम्म मुर्छित भैसके

म अब कसैलाइ पनि गलत बाटाे बाट सहि बाटाेमा
डाेर्याउन सक्ने तर्कबाट बिहिन भैसके

म थाकि सकेम मरि सके
म निभि सके ।

मैले त्यसैलाइ भनिराखेकाे छु
याे पश्चिमबाट उदाएकाे बर्बादी हाे ।

हा हा

याे पश्चिमबाट उदाएकाे बर्बादी हाे ।

याे सबै सपनाहरु नै हाे ।

--------------------------------

उता कतै
आगो दन्की राखेको छ
जलेका लासहरुकाे

बाम्मबार
गलतबाटाेमा हाेमिएका
चित्कारहरुकाे

जानि जानि
आफ्नाे जीवनलाइ
सल्काउन हिडेका
ति हात हरुकाे

कसै कसैकालागी
भट्टिका बासहरुकाे
रँगिन सात जन्मका
सात फेराहरुकाे सौगातहरुकाे ।

----------------------------------

उता कतै
आगो दन्की राखेको छ

यता मनमा कस्तो
चिसो पसि राखेको छ ।

बहाना कत्ती बनाए
बहानाले नै जीवन पग्ली

पखाली राखेको छ ।

उनीहरु भन्छन
यहाँ का उस्ता
त्याहाँ का त्यस्ता
हाम्रै गाँउ समाजका
उ उस्ती
त्यो त्यस्ताे
उनीहरुको त्यस्तो
त्यहाँहरुकाे त्युस्ताे
खै के हाे के हाे के के हाे के के हाे।

याे साेचाइ पनि कस्ताे
याे मानसिकता पनि कस्ताे हाे कस्ताे ।

हामि त एउटै हैनैँ र?

अस्ती भर्खर दार्जेलीङ्ग पुगेर आएकाे थिएँ
यहि ‌येनाहरु भरिएकाे बाटाे हुँदै

सँयाेग बस एक पटक उडेर पनि
तर दार्जेलिङ्गनै त हैन ।

:
खै
म याे कवितामै हराए जस्ताे लाग्छ ।
न छेउ छ
न टुप्पाे छ
न आधार छ
न प्रकार छ
न सम्मान छ
न साधना छ
यसमा सबै राम्रालाइ गालीनै गाली
सबै नराम्रालाइ तालीनै ताली
बस म उल्टाे जन्मिएकाे रहेछू
उल्टाे सम्झिए हुन्छ ।

हैन भने बस याे त पागल हाे
आगुल्टाे ल्याएर
चारैतिर भगाइ झरफुक गरे हुन्छ ।
:

धेरै फरक छ
म ठम्याउनै सक्दिन
कस्काे मानसिकता कस्ताे
कस्काे आवश्यकता कस्ताे
कस्काे चाहना कस्ताे
कसैकाे चाहना कस्ताे न कस्ताे ।

सबै उनिहरुले खोजे जस्तै हुनु पर्ने
सबै उऽ उनिहरुऽ उहाँहरुऽ
आल्टे पाल्टे भाल्टे माल्टे
बकम्फुसे ज्ञानका ज्ञाताहरु
हामि त जान्ने हौँ है भन्ने मानसिकता भएका
प्रतिष्ठित आत्माहरुले राेजेकै हुनु पर्ने ।

त्यसमा एउटा म पनि पर्छु
प्रतिष्ठित आत्मा ।
प्रतिष्ठित आत्मा ।

मैले अघि भनेनि तेहि अस्ती भर्खरै
दार्जेलीङ्ग पुगेर आएकाे थिए

त्यहाँ काे एउटा सम्झना छ

एउटा आवाज सुने

ए त्यस्ताे हैन क्या दाजु ।

खै
के किन केकाेलागी भनेकाे हाे
याद छ पनिऽ छैन पनि
तर

मैलै
खै किन हाे
उहाँ लाइ साेधे
तपाइकाे रगत सेताे छ कि राताे?

खै के बुझ्नु भएछ क्यारे
मलाइ त बल्ड क्यान्सर छ भन्छन ।

झन्डै रुनमात्रै बाँकि थ्याे
उहाँ

दाजु
मेराे दिन हावा हुन्डरी जस्तै छ
मेराे जीवन झिनाे छ मसिनाे छ
खै कहिले सम्म थाहा छैन

साहु ले खाना दिए खाए
नदिए दुइचार प्यालमै अलमलाए

कहिले म राम्रै बुझ्ने अवस्थामा हुन्छु
कहिले म झर्किने
झगडालु स्वभावमा
खै के हाे मेराे जीवन पनि ।

वाह्

म अलमलमा परे
म मलिन भए र
मन मनै गहन भएर साेचे
धन्न याे दाइ साँङ्गलाे चै हुनु हुन्न रहेछ

कम्तिमा झगडा त गर्छन
बतास जस्तै 
कहिले यता
कहिले उता
तर कहिलेकाँहि राम्रै
मानव जस्तै त व्यहार गर्छन ।

---------------------------------


भने पछि
दु:ख ले दार्जेलिङ्गलाइ पनि छाेडेन
अहँकार ले पनि छाेडेन
कुरितीले पनि छाेडेन
कुरौटेहरुकाे जमातले पनि छाेडेन
भेदभावले जकले पनि छाेडेन
मान्छेकाे कम्जाेर मानसिकताले पनि छाेडेन
अभावले पनि छाेडेन
आडम्बरले पनि छाेडेन ।
वाह् वाह्
पश्चिम देखि उदाएकाे सुर्य र
पुर्विय दर्शन सम्म जाँदै गर्दा सम्मकाे मानसिकताऽ साेचाइऽ बुझाइ र बियाेग काे अवस्था।

वाह्

--------------------------------

उ आज म भन्दामाथी
समय र परिस्थति हरु बेग्लै छन
उ अहिले
मेरो बेग्लै साँथी छ

हेर्दै जाँउ कस्तो हुनेछैँ समय सँगै
उ म र समय
उ त अहिले
समय भन्दा पनि माथि छ

अहो समयले उस्लाइ
कस्ताे मानेकाे
भाग्यमानि रहेछ

समय भन्दानै माथी
सबै राम्रै होस
अहिले त नदेखिने
भग्वान पनि साँचि छ ।

के आगो के पानि
सबै भन्दामहँगो तिम्रो जवानी
एक्लै एक्लै तिमी कति रमाउँछौ
कहिले काँहि त हेर
उहाँहरुको भावना अनि
सबैको कहानी ।

रहर छन तिम्रा
कयौँ
अनगिन्ती
बेला बखतनै
सम्झहै ए नानी
तिम्रो मात्रै हेरी पुग्दैन यो बानी
के आगो के पानि
सबैभन्दा महँगो तिम्रो जवानी ।
सबैभन्दा महँगो तिम्रो जवानी ।
सबैभन्दा महँगो तिम्रो जवानी ।



Friday, December 15, 2023

हर्कत

म दिन दिनै हर्कत मा आएकाे देखिन्छु
धेरै कुरा धेरै तलमाथी छन
धेरै नै बरालीएकाे देखिन्छु ।

मौन पनि छु
अनि
मलिन पनि
सबैकाे खाेजेकाे दिएकाे पनि छु
सबैले चाहेकाे पनि ।

कमजाेरी के छ भने
मैले सबैले साेचेकाे दिन सकिन
सबैले चाहेकाे पुरा गर्न सकिन ।

म त्यति सम्म साेच्छु
कसैलाइ दुख नहाेस
तर म को हाे र ?

भग्वान?

हा हा हा हा हा हा हा हा

म दूइ चार वटा बियरमा बिकेकै छू ।

ठिकै छ ।

म यहाँ बस्ने सबैलाइ रुवाउन सक्छु
भनेर भनाैँ भने सबैले ब्रेक-अप स्टाेरी खाेज्लान
तर पनि म सक्छु
यहाँ बस्ने सबै लाइ रुवाउन सक्छु
यहाँ कविता केही हाे है
भन्ने सबैलाइ हँसाउन सक्छु


रमिता गर्ने हरु लाइ रमिता
तर
भावनात्मक कुरा बुझ्नेलाइ सम्हाल्न सक्छु
सम्हाल्न न सकेपनि
सम्हालने प्रयाश जहिलै गरेकाे छू ।

जीवन मा विज्ञान खाेजे पनि
विज्ञानकाे नाममा गरिने रमिता कहिलै गरिन
गर्न चाहे पनि झिनाे मसिनाे जीवनले
प्रयाेग गर्न दिएन
दिन खाेज्दा पनि
म एक्लै थिए
एक्लै सकिन ।




Monday, December 11, 2023

बिचित्र

आत्म विश्वास

देखी सुरूवात गराैं भने
प्रश्न उठाउन बेर लगाँउदिन् ।

प्रश्न १. लुकामारि खेल्दै छाै है?
ढुङ्गामा पनि पाइने देउता तिमी?

जे खोज्छु
त्यो पाउँन दिदैनस्
समाउन
लगाँउन दिदैनस
जे सोच्छु,
त्यो सपनामा पनि
सलवलाउन दिदैनस्
भयो सक्छस भने नखेल् मसङ्ग
आफै किन आफैलाइ
फगतमा थकाँउछस्
आउ बरू मलाइ रोगहरूले सताउ, बल्झाउ
म त्यो रोग हरू बाट पनि
उम्किन
तम्तयार छु
तिमीलाइ चुनाैति
म साइको को तर्फ बाट।

त्यो त एउटा पाटो मात्रै
तर म गरिब मान्छे
कहाँबाट ल्याउँ तेत्रो पैंसा
आफुलाइ जोगाउन
गल्ति गरेस भनि सोच्लास है
तर हिम्मत हारेको छैन
हो मैले स्वीकार गरे
हो म पागल हो
भन्ने हरू त साइको पनि भन्लान तर
अहं, तैले सक्दैनस मेरो हठ संग
आइजा, मलाइ काम गर्न, खान हैन
रोग हरू ले सताइदे बरू
कहाँ म मात्रै साइको
हल्का फुल्का त, तं पनि रैछस
अरूले केही गर्या देख्नै नसक्ने
साइको होस तँ, साइकाे!

हो म साइको
साइको भनेर बोलाउ
केही फरक पर्दैन्
हो म मुर्ख
मलाइ मुर्ख भनेर बोलाउ
यहाँ पनि फरक पर्दैन
कि म गल्ती गराैं या नगराैं
भन्ने ले भन्लान
यो यस्तै हो
जस्ताको त्यस्तै हो
त्यसैले साइको हो म
साइको
म मात्रै कहाँ हो र
जीवनको चक्र जस्ले
घुमाइ राखेको छ
त्यो म भन्दा पनि कम कहाँ ।

कसैको जीवन संग मेल खाला
कसैलाइ यो सबै बेक्कार लाग्ला
कसैलाइ बियोग, बेदना र पिडाको
तड्काहरू
कसैलाइ प्रश्नहरूका फड्काहरू
भिन्न, भिन्नैको, भिन्नै बुझाइ
न बुझ्नेलाइ शब्दको खेल अनि
भुमरी भित्रको घुमाइ
चट्ट आउ
बिरामी बेडमा होलान
भेटेर जाउ
सञ्चो हुन्छ भनी आशिस लागाउ,
सक्क्य्यो हैन्, साइको?

यहाँ भन्नलाइ त धेरै कुरा छ
तर म सजिलै टुङ्ग्याउ छु
म लास बनि दिन्छु
जो जिउँदै छन
स्वास फेर्दैछन
मृत्यु केहो उनिहरूका लागी
आभाष बनिदिन्छु
न बुझ्नेहरू का लागी
म एक रोगको प्रकार बनि दिन्छु
म साइको
सोच्दै नसोच्नेहरूका लागी
जीवन उस्ले बनाएको
खतरा हो भनि
खबरदार गरि दिन्छु ।

त्यहाँ इमर्जेन्सी वार्ड थियो
जहाँ छेवैको वेडमा म पनि थिए
झन एउटा सानो बच्चा ल्याइयो
गाडीले हानेछ
डक्टर ले भन्या, धेरै केही छैन
बच्चालाइ अलि चोट लागेछ
टाउकोमा टाँका अनि
हाड करङ्ग हरू भाँचिए छ ।

मलाइ प्रश्न गर्नु छ, तेही, भग्वान सँग
ल भन, भग्वान के गल्ति थियो
त्यो सानो बच्चाको
कि भाग्यमा गाडि ले ठक्कर
हान्नु भनेर लेख्न भ्याइस?

कि तेरो लेखा जोखामा
लेखीएको उसको कुनै
जन्मको पाप हो?

अरू केही देखेनस भने
त्यहाँ हेर बच्चाकी आमा
जस्ले कति पिडा सहेर जन्म दिइन्
मानव जातिले भग्वानकि प्रतिमुर्ति भन्छन
उनि पनि अहिले रून बाध्य भइन् ।

तँ ढुक्क भएर नबस् है
मैले सहि उत्तर खोज्ने हठ् अँझै
छोडेको छैन, हो म साइको ।

मलाइ थहाछ, मृत्यु अवश्य छ
तर जीवन रेखामा चाँडै लेख्या छ भने
म त्यसको सहमतिमा छैन
किनकि मेरा पनि केही सपना होलान
अाँखिर भन्नेहरू ले, भने दुइ दिनको जीवन ।

अनिन्द्रा रातिको
अनि कुकुर हरूको भुकाइ र मेरो
बढ्दो ढुक ढुकि अनि स्वासप्रश्वास
राति भयो
स्वासफेर्न गारो
बिहान भयो झन बढ्दै गयो र झन गाह्रो
के भएछ त केटोलाइ
रिपोर्टस हरू सबै सामान्य
हाँस्दै घर फर्किए
अब केहि हुन्न भनेर
तर कहाँ त्यो त घाँत रहेछ
हाँस्नु राम्रो हो भन्छन
तर जहिले हुँदैन् ।

हाँस्दै जाउ हस्पिटल बाट
झन बल्झाएर आउ
अर्को पटक
तिम्रो रूद्र घण्टी र
झन तर्साउने गरी
घोक्रे आवाज फर्काएर ।

समय हुन्छ डक्टर्स हरू अाँउछन
अाैषधी बताँउछन
यस्तो छ, उस्तो छ
भनेर अलिकति तर्साउछन
ल ठिक छ माने उनिहरूलाइ

अब नर्ष हरूको पालो
दिन भरी रात भरि तेही हुन्छन र
हामीलाइ बचाँउछन?
सुइ लगाउँछन
चस्स दुःख्छ
ल भयो है भन्छन
अनि अर्को को हात थमाउँछन
नर्षहरू

लाग्छ
सबै कुनै न कुनै प्रकारले साइको नै हुन
कस्लाइ के के को दोष र आषिस दिम
त्यसैले
तँ साइको
म साइको
सबै एकैसाँथ भन्
We all are Psyco
Done!




Monday, December 4, 2023

आवाज

सुन्दै छ मन मेरो आवाज,
सानो सानो कविता को रूपमा

सपनाहरूको संग्रह
भावनाहरूको प्रदर्शन
अनि गहिराइ

शब्दहरुकाे स्वरुपमा ।

गहन कुरा गर्दै छु
तर पनि
रौनक चलिराखेकाे छ
यहाँ

आहटहरुले भरिएकाे
परिवेश
तर
माहौल
मौज मस्ती काे चलिराखेकाे छ यहाँ । 







Sunday, July 30, 2023

Life is New Canvas

Life is new, a canvas blank,

A stage where we all must plank,

Actors in this grand display,

Playing parts both night and day.


For some, life's nothing but a game,

A fleeting spark, a passing flame,

But for a few who see the truth,

Life's a symphony, not a sleuth.


In yugas past, the Kali loomed,

A darkness that many presumed,

Yet few they knew the inner light,

The strength to rise, embrace the fight.


For every tale must have an end,

But love's eternal, it won't bend,

A melody that we can't ignore,

A binding force forevermore.


Amidst life's stage, we find our role,

With intertwined hearts, we are whole,

Personal lives, they intertwine,

We can't forsake what's yours and mine.


Whoever you may choose to be,

Addict or saint, it's plain to see,

We all must face our battles fought,

Our paths are distinct, each one sought.


The army's might, the commando's art,

The criminal's vice, it tears apart,

But 'normal' is a fragile word,

For who's to say what's right or absurd?


Life's not a race, nor love a toy,

But battles come and joys deploy,

We're bound by time, yet can't be caged,

In this existence, we're engaged.


So let us cherish every breath,

And dance through life until our death,

For in this tapestry we weave,

Our legacy, our hearts will leave.


Embrace the light, reject the dark,

Let love be seen in every spark,

United in the human plight,

Together, we can make it right.


The addict needs a helping hand,

The alcoholic, love's demand,

The army fights to keep us free,

The commando braves adversity.


The criminal seeks a new dawn,

A chance to change, to be reborn,

The so-called "normal" yearns for grace,

Acceptance, love, a warm embrace.


In life's grand play, we find our way,

Navigating through night and day,

With every scene, a chance to grow,

To let our inner wisdom flow.


And as the final curtain falls,

Our spirits freed from mortal walls,

The essence of our journey's art,

Shall live forever, heart to heart.


So let us dance, embrace the fight,

In unity, find pure delight,

For life is new, a gift we're given,

Together, we'll find love and heaven.




Thursday, July 20, 2023

साँथ

म मागेर हिडिन
म खाेजेर दाँजेर हिडिन
म कसैकाे साँथ लाइ राेजेर हिडिन

मेरा भावनाहरु कहिलै
फोडेर हिडिन

आज कहाँ छन सबै आफ्नतीहरु
आज कहाँ छन सबै ती आफ्नतीहरु?

मलाइ चाहिएकाे बेला

साँथ खाेज्दा मैले अरुलाइ
कहिलै एक्लै छाेडीन । 

किन धाेखेबाज भए सबै
चाहेकाे बेला मात्रै
भयाे मलाइ पुगि सक्याे
म अब कसैलाइ खाेजेर हिडिन। 





Wednesday, July 12, 2023

हाम्राे बुझाइ गलत भाे

माया काे आधार कथा हो

मायाकाे आधार बदर भाे

कुरा माया आधार भो

तिमिले खोजेकाे माया भन्दा

तिम्राे तिर तरिका सदर भो

मेराे माया मायाकाे आधार 

तिमिले साेचे भन्दा फरक भाे


मैले गर्ने माया तिमीलाइ

फिक्का लाग्याे किऽ 

कतै मेरे माया तिमिलाइ

धेरै फरक लाग्याे कि?


प्रश्नवाचक

धेरै फरक माया भाे

धेरै फरक साेचाइ भाे

जालीमाया भन्दा

हाम्राे बुझाइ गलत भाे ।


Sunday, June 11, 2023

मरुस्थल

कस्ताे हुन्छ भनेऽ जीवन एकछिन बाेले जस्ताे हुन्नऽ

धेरै मान्छेकाे फरक फरक अवस्था र धेरै मान्छे काे फरक नै जीवन जीउने आधार हुन्छ ।

जुन देखिएकाे छ त्याे तिमीले न बुझेकाे हुन सक्छ

जुन नदेखिएकाे छ त्यसकाे महत्व धेरै फरक हुन सक्दछ । 


उ उता धेरै साेचि राखेकाे छ

म यता अर्कै साेचि राखेकाे छू

मरुस्थलकाे कथा मा

हल्का चिरा पारेर

नुन र कागति घाेलन खाेज्ने हरुलाइ

सम्मान छ । 



Sunday, June 4, 2023

न सम्झे हुन्छ ।

मलाइ धेरै साेच्नु छैन
मलाइ धेरै साेच्नु छैन
सबै समस्यामा परेकालाइ
सम्हाल्नु छ

सान्तव्ना दिएर
भावना र 
मानवता दिएर

साेच्न क्या सजीलाे छ।

हा हा

हिजाे भर्खै
साथि भन्दै थियाे फाेन नै उठादैनस
धेरै कमाउने भएछस
ठुलाे भएछस

मैले भने साथि
अब देखि मलाइ जीवन भरी न सम्झे हुन्छ ।

सबैकाे राम्रै हाेस
भन्ने मलाइ साेच राख्नु छ

सबैलाइ सजीलै हाेस भन्ने मन राख्नु छ ।

मनकाे भाव मनमै राखौँ
आफ्नाले त बुझदैन्न अरुले के बुझलान
मनकाे भाव मनमै राखौँ
अरुले बुझन्ने भएकाे भए
याे सँसार बुद्दऽ कृष्णऽ महादेव काे कुरा पनि बुझ्थे । 




Wednesday, May 31, 2023

अउकात

कती कथा हरु कथाहरुनै रहन्छन
धेरै कथाहरु कहर जस्तै बल्झिन्छन
आधार आवश्यकता
अधिकार
कसैकाे अवस्था
परिकार
धेरैका लागी फरकनै रहन्छन
उनिहरुकाे
अउकात र समय
धेरै फरकनै रहन्छन । 

कती कथाहरु कथाहरुनै रहन्छन
याे छाती फुलाएर भन्नेहरु
घाेक्रे छाति फुलाएर तेही अउकात लाइ नै
आफ्नाे जतन गर्ने हतियार
सम्झन्छन । 

- औकात (यसरी लेखिन्छ है)



रमिता

सम्भब्य रमिता

हरी रामले लेखे
जीवन भनिने
भग्वानले लेखे
मौहम्द अल्लाहऽ
हरिऽ धेरै यस्ता उपनाम ले लेखे । 

मनकाे भाव
बनाए मात्रै

मनकाे भाव
सम्हाल्न तिमीलाइ नै छेके

जे गर्याे जस्ताे गर्याै
तिम्रै भाग्यकाे कर्मले
जाेखे

हा हा

भब्य रमिता छ माथी

भब्य रमिता छ साथी

सबै भब्य छ

भावना र भावनाहरुकाे आकार

भावनाहरु र जीवन भन्दा माथि । 



Wednesday, May 17, 2023

A Poetry

एउटा कविता शान्ति को हो शान्ति कथा हो रमिता भो कथा कविता अनौठो अधोगति आत्महत्या अहिंसा भो मैले सोचेको साहित्य हो तपाईंहरुले सोचेको अनौठो औचित्य हो




Saturday, April 22, 2023

I'm Cursed to Vision Painful Stories

I see the future,
I see the pain,
I see the stories
That will never be the same.
I see the love that will be lost,
The lives that will be broken,
The hearts that will be shattered.
I see the pain that will be felt,
The tears that will be shed,
The sorrow that will be known.
I see the stories that will unfold,
The tragedies that will befall,
The pain that will be felt.
I am cursed to vision painful stories,
But I will not give up hope.
I will continue to fight for a better future, 
A future where pain is no more. 

Wednesday, April 12, 2023

गल्ति गर्न मन लाग्छ

कथा गहिराे
माया अहिलेकाे समयमा
साह्रै सजीलाे
जति जाे सँग
कति के कुन सयम गर्नु छ गर
बस माया गर्न मन लाग्छ
माया भन्दा पनि
झर्किन मन लाग्छ
कस्काे कथा के कस्ताे
सम्झिन बुझ्न समय लाग्ने भए पनि
बुझिदिन सम्झिदिन मन लाग्छ
भयभित हुन मन लाग्छ
धेरै कुरा हुन्छन
बाबै धेरैकुराकाे समागमलाइ
एकल बनाउन मन लाग्छ
बस मलाइ गल्ति गर्न मन लाग्छ । 



Sunday, February 12, 2023

दुःख

उता कतै आगो दन्की राखेको छ
यता मनमा कस्तो चिसो पसि राखेको छ
बहाना कत्ती बनाए
बहानाले नै जीवन पग्ली र पखाली राखेको छ
उनीहरु भन्छन
याँ का उस्ता
त्याँ का उस्ता
हाम्रै गाँउ समाजका
उ उस्ती
त्यो त्यसतो
उहाँको उसतो
उनीहरुको त्यसतो
म भन्छु बस सुन्नुस न
यहाँ यो जीवन पनी पाउन कहाँ छ र सजीलो
दुःख त क्षणमै दिन सकिन्छ
माया पाउन के दुःख जस्तै छ रसिलो
भन्नुस त
गम्भिर भएर हेरेँ
सोचेँ नियाँले
मननै त हो
एक्लै बस्न
एक्लै सोच्न आहा कस्तो सजीलो
बाधा अडचन
पिर तडपन
सबै म सँग र सबै म सँगै कसिलो



Thursday, February 2, 2023

गधा

मरेको आत्मा गधाहरु सँग माग्दा
आत्मा खोज्न गधाहरु सँग भाग्दा
अर्थनै नभएको कुराहरुमा गधाहरु सँग बाँझ्दा
मेरो आत्मा निमोठिएको छ
हे यमराज गधाहरुको चँगुलबाट कि गधाहरुलाइ
निकाल कि मलाइ
यो एठनले कुनै दिन म पनि गधानै गनिने छू ।


Monday, January 30, 2023

जीन्दगी

जीन्दगी सजीलै चल्थ्याे भने
जीवनमा उतार चढाव हुने थिएन

कदम कदममा
आँसुका थाेपा गिर्ने थिएन्न

सुन्दैछु आजभाेली
धेरै साेच्न थालेकाे छाै रे तिमी

म भन्छु सुनऽ

जीन्दगी उतार चढावकाे भकारी हाे
भर्दैजाउऽ
कुनै दिन पक्कै आउने छ

त्यही भरेकाे भकारीबाट
निस्किएका शब्दहरुले नै
मान्छेहरुलाइ
झकझक्याउने छाै ।



जीवन बिग्रेकाे छैन

मन बरालियाे हाेला
ठिकै छ तर
मन हराएकाे छैन
माया छुट्याे हाेला
त्याे पनि ठिकै छ
माया टुटेकाे छैन
छुट्नु टुट्नु
लुट्नु लुट्टिनु
बैराग
दुबैकाे कमजाेरी हाे तर
त्याे पनी ठिकै छ
हतार गर्नु हुन्छ
जीवन बिग्रेकाे छैन । 



बाहुन

एउटा समस्या हाे विवाह
घर परिवार लाइ चाँडै भइदियाेस
भनाैँ न समयमै भइ दियाेस भन्ने हुन्छ
छाेरी हौ भने त
जति सक्याे त्यती सजीलाे
खर्च कम्ति हुन्छ
छाेरी काे मन त के हाेर् सिसा हाे
आमा बाउ काे हरेक साेचाइमा
टुक्रिन्छ फक्रिन्छ
फेरि जाेडिन्छ
अनि छाेरी मेराे लागी अन्त यही हाे
सम्हालिन खाेज्छ र बिहे नै उपाय हाे सम्झिन्छ ।

छाेरा हाे भने
के छ र जीवनमा
एक्लाे छाेरो भने तिमी जे भन्छाै
बाउ आमा तिमै गति जति सति हुन्छन
छौरै हौ भने पनि
तिम्रि ले खाेजेकाे जात धर्म हेर्दै हिड्छन
छाेरो काे त धेरै सजिलाे छ अरु हुने लाइ
बाहुन भएर हेरऽ
क्या धमिलाे छ
सँसार छुन लाइ
बिहे त धेरै पर काे कुरा

प्याज लसुन
धिउ पाेल्ने खाने
अहँकार ज्ञान लगाउने आउ बाहुन हरु हाे म पनि बाहुन हाे तिमीलाइ प्याज खादै पुराण पढाउँछु
शुद्ध नभए पनि लसुन खाँदै ज्याेतिष हात हेर्न सिकाउँछु
७ चिरनजिबिहरुकाे हुड्का मच्चाउँछु
गिता काे ज्ञान र पुर्बिय दर्शन देखे पश्चिमि दर्शनकाे घमण्ड सिकाउँछु

छाेटाे कति बेला लाउने
Bahun bhayer pani RAP kati bela gaune
आउ म तिम्राे एकल गुरु हुँ
घमण्ड म सिकाउँछु । 

तिम्राे मुनुस्मृतीकाे अौकात म बल्दा बल्दै बरु मै तिमलाइ मर्न सिकाउँछु । 





Stereotype

भर्खरकाे कुरा
एउटा कविता थियाे
हा हा आउ बाहुन हरु हाे आउ भन्दा
डाडु तताउँदै आए

तिम्रालाइ
बुध
शुक्रा शनि
शुक्र काे दशा बुझाउँछुभन्दा
जली सकेकाे मनु समृतीकाे काे
कुरा बुझा भन्दै आए

बेद ब्यास ले के लेखे
थाहा छैन
मन्छे ले के लेखे थाहा छैन
मानदैन्न

देख्दैन्न के भयाे
‌अाैकात बाेकेर आउँछन
घमण्डकाे छाता ओडेर आउँछन ।




Thursday, December 22, 2022

जात्रा

जीवनमा यात्रा र
यात्राहरुमा जात्राको रमाइलो बेग्लै हुन्छ

यो यात्राहरु र
जात्राहरुलाइ मैले सुख दुख को सँज्ञा दिन खोजेको हुँ जस्तो लाग्छ।

हँ हँ

लाग्छ

तर म के चाहन्छु भने
तपाइहरु पनि यो सुन्दा वा पढदा
सक्नु हुन्छ भने बिभिन्न आयामहरुमा डुबुल्की मार्नु होला

यि शब्द र कुराहरुलाइ सम्झिने प्रयाश गर्नु होला ।

यो मेरो काल्पनिक एक आयाम हो

यथार्थ पनि हो
किनभने मलै लेख्दै छु

बिभिन्न प्रकारका प्रश्न र
घटनाहरुलाइ तोडमरोड गरेर मुर्त रुप बाट
उमेरको अवधि सम्म पुर्याउँदै छु ।

हं हं

भयो मेरा कुरा हरुलाइ छोडौं

यहाँ जात्रा एक
जन्म
मृत्यु
भय
घमन्ड
स्वार्थ
समय
माया
बियाेग
प्रफुल्लता
रमण
जात्रा एक श्रवण
वाह
क्या कथन

जात्रानै
जात्रा
जात्रा मै
जमघट
जमघट
जात्रा
जात्रै भित्र यात्रा
यात्रानै कथन अनि 
यही हाम्राे मानव जीवनकाे मन्थन ।

वाह क्या कथन - जात्रा ।

सक्कियाे जस्ताे लाग्याे हाेला है?

पक्कै हो
यात्रा गर्दा त्यो आन्नद आँउछ
जसको बयान बिभिन्न ठाँउमा
भिन्न भिन्न तरिकाले गर्न सकिएला
झन त्यो यात्राको सहपाठी
कुनै मनमिल्ने मान्छे हुनुपर्छ
त्यसको मज्जा बेग्लै ।

हँ वाह्

म मेरो मानसपटलमा
त्यो यात्राका तस्विर हरुलाइ
next next गर्दै छू


वाह् यो त क्या दामी तस्वीर

यो पनी दामी ठाँउ है


यही ठाँउको उत्यो होटेलमा मिठो खाजा खाको हो हैनर

वो हो यो पनि दामी

यो त ठिक ठिकै छ
अलि क्यामेराले साँथ दिएन छ

एह् ल् यो मान्छेको नाम कसरी भुलेम हँ

के थियो अरे साँच्ची

एक्लै आफै प्रश्न सोध्दै र आफै उत्तर खोज्दा पनि

एउटा फरक आन्नद आँउछ।


त्यो पनि एक प्रकारको यात्रा जसमा भिन्नै किसिमको कौतुहलता छ ।


अब जात्र भन्ने कि के भन्ने यस्लाइ

कहीलेकाँही लाग्छ
हावा सँगै बगी दिउँ
वादल सँगै उडी दिउँ
तर बिलौना
न म सँग
पखेटा छ
न म सँग
त्यो चाहत

म रहरलाइ मात्रै कति हेरी रहुँ
को कस्को कुरालाई सुनी रहूँ
कस्को कुराको अमल गरुँ?

बस
अब
मलाइ थाहा भएकाे प्रेम

प्रेम एक अज्ञानतामा
आगो लगाउने
ज्ञान हो ।

प्रेम एक मौनता बाढी ल्याउने
बर्षात हो ।

प्रेम एक भावना हाे
भावनाहरुको समुन्द्र हो ।

जहाँ भावनाहरुको एक आपसमा
टकरार हुन्छ

यदि दुवैले साँथ रहन चाहे भने
मिलन पनी
नत्र
दुवैको तनावले तुफान
ल्याउन सक्छ

असपासका बस्तीहरु
पनि उनीहरुकै भावनामा
समाधी बन्न पुुग्छन ।

कि प्रेमले बनाउँछ
कि प्रेमले बनेकोलाइ भत्काँउछ ।

होला प्रेम रहर सबैको तर
अधिकतम यस्लाई
सामाजले भत्काउँछ ।

म यस्लाई कसरी ब्याख्या गरौ,
म त नेपालीमा लतारी लतारीदै परीक्षा पास गरेको मान्छे । मलाई शब्दमात्रै थाहा छ ।

त्याे प्रेमकाे आभाषलाइ अन्त्य गर्दा 
यहाँ 
उग्र ब्यग्र रुपमा म
जीवनका पडावहरुलाइ अवलोकल गर्दै छु ।

म त्यो बितेको समयमा फर्किदै छु
जुन समयमा
म को भन्ने मलाइ थाहा थिएन

म थिए है भन्ने पनि मलाइ यादछैन

म त्यो मेरा रहर र उसका रहर 
मेरा भन्ने भावनामा बिलिन भैसकेको थिए ।

जिवनमा दुख लुकाइदेउ
तिम्रा पाउँ उफ्रिन थाल्छन

म सोच्ने छु मेरो जिवनमा दुखको
एउटा तिन्को पनि छैन

बस त्यही लुकाएको भरमा
वाह मेरो कल्पना र
वाह मेरो जीवन

कयौं पटक सोच्छु म को हुँ
के म मान्छे हुँ
के म भग्वान हुँ
के म जीवीत हुँ
के म आश्रीत हुँ ।

समय धेरै फरक छऽ 
समयान्तर पनि फरक छ
र हाम्राे समय सँगकाे झुकाव पनि
एकै छिन अघि फरक 
थियाे अहिले भिन्नै फरक छ ।

हिजो आज म 
मेरा कुण्ठाहरु बोकेर
कुण्ठाहरु सँगै
रुँदै छु
मलाइ उसले चिच्याएर भन्छ
सुन्नुस न यतापनि अलिकती भाडभैलो छ
अलिकती सम्झाइदिनुस न ।

यो रातको सुन्यतालाई
मैले चिथोरेर
ज्वालामुखी पछीको पहाड र
चट्टान बनाइ सके
अब म मेरा छोडेर उसकाभावनाहरुको सागर
बिलीन छु
उसकाभावनाहरुको सागरमा डुवेर
रुँदैछु,

म नामको बदनाम
म कामको है 
मै काम
म बुझनै नसक्ने शैतान ।

हा हा 

याे जीवन बुझ्दै गर्दा
समयले हामीलाइ खाेजेकै थियाे

आकाश उम्लियाे
झन्नक रन्कियाे

उल्का काे बर्षात
जिवनमा हैन
कुन्डलीमा भयाे

खै कतिवटा ब्रह्मान्ड
कतिवटा सँसार
दिनदिनै सँहार भएहाेलान
कतिवटा राशी कतिवटा
नक्षत्र बर्वाद भएहाेलान ।

I have lost it all
Now what should I do?
Should I make it a past?
I'm not the only one to take it as right and try it as past and make it last.

I don't have any thing to say
chill bro, chill
you have chilis to plate
Mark my word earth rotates
and oh yeah I just remembered you have chicken to taste
a little bit but not much give me a bone and take the plate.

haha :P

hmmm

You know what?
Life is like a hell,
so make it a theater
and allow tickets
allow tickets.
allow tickets.

कयाैँ कथा हरुकाे अन्त्य
एउटै कवितामा
जायज नहाेला तर पनि

This is for Sami,

एउटा कुकी छुट्टैछ
छुट्टै बनाउनु
न गुलियाे
न पिराे अमीलाे बनाउनु
कस्ताे हाेला त्याे कुकी
बिलकुल खास नै बनाउनु
वाह आहा भन्ने नै हाेला सबले
बवाल नै बनाउनु
त्याे कुकी काे पैसा चैँ 
१००० नै बनाउनु ।

हा हा हाऽ

मन हाे छिन छिनमा
मनकाे यात्रा फरक आयामा डुब्लकीमार्छ ।

भावनाहरुकाे
खेल हाेला
तर
भावनाहरु कहर
बनेर आँउछन

भावनाहरुलेनै
मलाइ मलिन बनावाेस भन्ने
मेरा रहरहरु छैन
तर
यहाँकाे ताैर तरिका
यहाँका मान्छे काे साेचाइ
भनाइ गराइले मलाइ
बेला बखत
आक्राेसमा आइ राखेकाे हुन्छ ।

म पनि याे
समाजले ताेकेकाे
उपल्लाे उचाइ नाप्न चाहन्छु ।

दुइ जिब्रेहरुकाे जिब्राे
पन्छ्याउन चाहन्छु ।

बाेलीमै सियाे बन्ने हरुलाइ
काेइलाकाे भट्टिमा
जतन गरि पगाल्न चाहन्छु ।

गलत साेचाइ
गलत धारणा
आफै सही र आफै ठुलाे भन्ने हरु लाइ
खड्कुँलाेमा उमाल्न चाहन्छु ।
कालाे खरानी नभए सम्म
त्यही खड्कुँलाेमा सम्हाल्न चाह्नछु ।

यतिमात्रै हैन । 

म जीवन हुँ
म नै जीवन हुँ
म बारबार मर्छु
म बारंम्बार जन्मनछु

म हर बार आफैलाइ
कोसने गर्छु

म हर बार
बिर्सिएर आफैलाइ
खोज्ने गर्छु

म हरेककाखुसी
बोक्ने गर्छु

र हरेक का खुसी
खोस्ने गर्छु

म नै भग्वानहुँ
म नै सैतानहुँ
म राहु केतु
शनीमंगल
नाडी, दोश
अवगुणी कलंक
मनै महानहुँ

म जीवनहुँ
म नै जीवनहुँ
मेरो स्वरुपशुन्य छ

देख्न त मलाई
कसैले देखेको छैन

तर पनि
महसुस गर्दा
कालो गोरो, स्वेत
जस्तो भएपनि
म हरेक
कणकण मा छु
हरेक जीवित
सजीव
निर्जिव
मै हुँ

हरेक मृत पनी
मै हुँ

जन्मिनछु र पो
म जीवन हुँ

मर्नु छ भनेर
मैले नै लेखे
र पो
मृत्यु बोकेर हिँडछु
म नै बहरुपिया हुँ
म नै रचयिता
म नै महान हुँ
म भग्वान हुँ
म शैतान हुँ

याे यात्राकाे जात्राहरु पनि बेग्लै
खै हामी हुने हाे
भाेली हैन
थाहा पनि छैन
सयमकाे पल
मायाकाे साँथ
जात्राकाे नै मात
भविष्य यस्तैहाे यस्तै भविष्यकाे जात्रा यात्रा नै बेग्लै । 




Sunday, December 11, 2022

Silence

Damn
the elimination here is painful
It feels like poetry

The prediction of the predictors were easy but
Getting eliminated from the Bet has become
The roastery
Silent pastry
Sami's cookies might heal you
Just get each one of you on Monday...
That's monastery

Most happy person would be Puskar here,
Because at his time he was only one got eliminated first
And we were laughing

Now
Puskar has seen most of the Red, Bloodshed
on the Excel sheet
Might be laughing silently
And saying like
Appna time toh aaya
Dekha tumhara vi aaya
For GameofBetThrone

Analyst like Prasun is not in the game
That feels sad bro,
9 of us remain but half wounded
Half in a Pain

At Prediction board
Used to see the discussion between
Sanjay sir & Manish
& saw Manish is still in the game half wounded
But Sad to see Sanjay sir joining others again

The starter of the bet Bruce seems to on a line for the Fight
The silent killer that we call him right?
But let's see, how things go left or bright.

Oh i missed,
Supriya where are you?
Sorry I missed to check the excel sheet above
It's down the line
Footer of the fine
Just shocked it was full blood and blacked Grapewine
Sadly the 9 will miss your high price and upfront motivation for double bet incline.



Saturday, December 3, 2022

मलाइ थाहा भएको प्रेम

मलाइ थाहा भएको प्रेम के हो?

प्रेम एक अज्ञानतामा आगो लगाउन
ज्ञान हो ।


प्रेम एक मौनतामा पनि बाढी ल्याउने
बर्षात हो ।


प्रेम एक भावनाहरुको समुन्द्र हो

जहाँ भावनाहरुको एक आपसमा
टकरार हुन्छ

यदि दुवैले साँथ रहन चाहे भने
मिलन पनी
नत्र
दुवैको तनावले तुफान
ल्याउन सक्छ ।

असपासका बस्तीहरु
पनि उनीहरुकै भावनामा
समाधी बन्न पुुग्छन ।


कि प्रेमले बनाउँछ
कि प्रेमले बनेकोलाइ भत्काँउछ


होला प्रेम रहर सबैको तर

अधिकतम यस्लाई
सामाजले भत्काउँछ ।

म यस्लाई कसरी ब्याख्या गरौ
म त नेपालीमा लतारी लतारीदै परीक्षा पास गरेको मान्छे ।

मलाई शब्दमात्रै थाहा छ ।



माैनता

मौन छु भन्दा भन्दै
तिमीले मलाइ मौनताको अध्यारोमा
पुराएको पत्तै भएन

भन्थ्यौ यो जीवन त एक
पल मात्रै हो
हाम्रो माया त जन्मौँ जन्म हो भनेर
तर अहिले कहाँ
हरायौ खै

मलाइ सोध्न मन लाग्यो
तिमी र मैले खाएका बाँचा कसम
के त्यसतै ब्यर्थ
आँसुका खोलामा बगेका हुन त?


अब असपास बाट गुजरीदा पनी नदेखेजस्तै गर्नू
किन मायाले पनि
मायालाइ छल गर्न भनेकै हुन?

खै
म मौनताको अध्यारोमा छु
लाग्छ
उ त्यो अध्याँरो कोठामा कोइ
लुकेर बसेको छ ।

के ही बेर आँखा झिम्काए भने
पछाडीबाट आएर डराइदिन्छ की भन्ने डर छ ।


खै माया,
रहर,
कसम हरु यस्तै ब्र्यथ हुन्छन भन्ने
थाहा पहिलेनै भाको भए
म जन्मनै लिने थिएन

ब्र्यथमा आमालाइ
मेरो जन्मिनुकाे दुख दिने थिएन ।

खै के भनौ
स्तभ्द छु
मौनतमा पनी
चिच्याई रहेकी छुँ
मनमै
सँगै लाग्दै छ
आकास
मै माथी रौइ रहेको छ ।


खै के भनौ
हामी सानै थियौँ गुच्चा खेल्थ्यौँ
त्यसमा जहिलै मलाइ
तिमी मेरो टिममा भए पुग्थ्यो ।

किन भने
त्यती बेला तिमीलाई
हराउन सक्ने न कोइ केटा थियो न केटी
खुुसी लाग्थ्यो ।

म मौनता लाइ अध्याँरोको सँज्ञा दिदै छुँ
जुन अध्याँरोले मलाइ कहिलै छोडने छैन ।




I'm a Poet Baby

I'm a poet baby

You don't remember me the way I was

Do you?


No, babu, I do

I will never forget you &

the You and you were before, now and forever...


I'm a writer baby,

You have forgotten the name I'm


I'm so far from home

Now where I belong

Now where I belong

I'm so far from home


Ayyyyy, that's enough

This is the time I get back home,

& I take my throne.


I will be the king again

and I will rule that home..........




Friday, December 2, 2022

Music

Music is healing point,
Music is right left and hearts
Lock + block point,
Music is love + life
Can't be ignored or hated
Music has a life
and it battles
with you
within you
and keeps you always
alive ❤️



Thursday, December 1, 2022

Time टravel - समय Yaत्रा

म लगभग रातभरी ब्युझोनै थिए केहि केस स्टडीहरु हेरी राखेको थिए कुनै बेला टिकटक भने कुनै बेला केही, 

केही समय पस्चात निदाउनु पर्छ जस्तो लाग्यो र निदाउन पल्टीए एकछिन फेरी निन्द्रालागेन, एकछिन फेरी मोवाइलमा केही हेरे, साना कविताहरु लेखेर कसैले लेखेका कविताहरु पढदै बसे केही बेर अनि निदाएछु । 

आँ चिम्म गरेको केही समयपछि मलाइ निद्रालागेछ । तर फेरी केही ३० ४० पछि मम्मीले उठेर चिसोभएन त्यो कम्बल पुरै ओडेर पढ भन्नु भयो अनि एकछिन निद्रा खुले जस्तो भयो तर मैले निद्रामै अ हुन्छ भनेर फेरी निदाए । 

अब निन्द्र एकदमै चरममा थियो र ५ र १० मिनको अन्तराल पछि मैले फरक महसुस गरे म कुनै अरको दुनियामा टेलीपोर्टभए जस्तो । हुन त मान्छेहरुको अडकलले त्यो सपनाहो भन्लान तर मैले त्यो भित्र महसुस भएको जस्तो अनुभुती गरी राखेको थिए । 

त्यस्तो अर्कै दुनियामा पुगे जस्तो देखेपछि पहिले दृस्य मेरो घरको आँगन थियो मम्मि हजुर बुबा र हजुर आमालाइ मात्रै त्यो दृस्यमा देखे । अरुकुराहरु त्यो ठाँउको धेरै अवलोकन गर्न पाएन तर त्यो देखे तर उहाँहरुले मलाइ देख्नुभएन । 

मलाइ समयमा धेरै पहिले गएको जस्तो अनुभुति भइराखेको थियो मेरो उमेर म अहिले जुनउमेरमा सुतिराखेको छु त्यही थियो तर म समयमा पछि गइराखेको जस्तोनै थियो किन भने मम्मीलाइ उमेर लागेको जस्तो देखिन र त्यस्तै हजुर बुवा हजुर आमालाइ पनि देखे । 

अहिले र पहिलेको दृस्यलाई फेरी अवलोकन ठटोलेर हेर्ने हो भने घरमा दुइवटा खला छन । पश्चिमेली भाषमा आगन, एउटामा अन्न बाली हरु सुकाउन प्रयोग हुने रहेछ अथवा थियो भने अर्काेमा गाइ वस्तु बाँध्नलाइ । त्यही गाइबस्तुबाँध्ने खलो को चेप र अन्न बाली सुकाउने खलोको चेपबाट निस्किएर एउट मौसमीको रुख थियो । 

ठ्याक्कै दायाँ तिर तल्लो खलोमा जानेबोटोको छेउमा एउटा सेतो ढुङ्गाछ र हो म त्यसको केहि हाइटमाथि हावामा तैरिराखेको थिए ।

मलाइ याद भए सम्म त्यो भित्र छिरेको समय बेलुकाको जस्तो थियो खलामा खासै केहि थिएन । 

मम्मी गोठबाट बाहिर आँउदै हुनु हुदै थियो, हजुरबुवा वायँबाट भित्र जाने ढोका छ र त्यो छेवैमा हलुवादेवको रुख छ त्यो छेवै बाट केहि कुरा समातेर आँदै हुनु हुदै थियो । 

हालको समयमा त्यहाँनेर सानो भ्युडो जस्लाइ मैले र हजुरआमाले खस्नै लागेको भ्युडोलाइ मर्मत गरेर फेरी बनाएका थियौँ तर मैले महसुस गरिरहँदा त्यो थिएन जस्तो लाग्यो । 

र खलोको छेवैमा जहाँ अहिले एउटा अर्को भ्यउडो छ, जुन सेतो ढुङ्गामा अढेसलिएर बसिराखेको छ, त्यो ढुङ्गाको मुनि धेरै बर्ष देखि आगो बाल्ने र खोलानी पकाउने भएर अहिले कालो मोसेले पुरै कालो भइसकेको छ र अनि छेवैमा अम्बाको रुख छ हामि सानो हुदा त्यहाँनेर अम्बाको रुख थिएन र म महसुर गरिराखेको बेला पनि त्यहाँ अम्बाको रुख थिएन । यसको मतलब म त्यो समय भन्दा पहिलेको कुराहरु नियालिराखेको थिए वा देखि राखेको थिए ।

त्यही अम्बाको रुखको छेउको गरामा हजुर आमाले खै के हो बाबियोसमातेर के काम गर्दै हुनुहुन्थ्यो । 

 

जबम केहि समयभित्रै निन्द्रामा गए मैले यसबै महसुस गरे यो सबै प्रोसेस भइसके पछि । माथिको सबै कुरा भइसके पछि दिव्य दृष्टी पाए जस्तै मैले आफुलाइ भित्र सुतेको जस्तो देखे । त्यहाँ मम्मि र म थियौँ । उतापट्टिको कोठामा हजुर आमा र हजुर बुवा सुत्नु भएको थियो । 


तर मेरो ध्यान ममा केन्द्रित भयो र मैले आफुलाइ निन्द्रामा छटपट्टिराखेको जस्तो देखिराको थिए निन्द्रामा एैठन भए जस्तो । त्यही हुँदा मैले यताको निन्द्रामा पनि एठन परेको जस्तै भयो र फेरि त्यही छु तर फरक आयाममा पुगे जस्तो महसुस भयो र म त्यो हावामा उडेको अवस्थाबाट अब त्यही साँच्चीकैमा सुतेको हो जस्तो अवस्था महसुस गरिराखेको थिए र त्यो ऐठनले मलाइ साँच्चीकै मलाइ पेली राखेको थियो तर मैले आफुमाथि केहि ठुलैनै पावर वा शक्ती अएको जस्तो वा कसैले मलाइ समाते जस्तो वा कसैको आत्माले मलाइ पोजेस गरेजस्तो महसुस गरि राखेको थिए । 

तर फेरी घरी सुते जस्तै महसुस हुन्छ तर फेरी घरी अर्कै मान्छेको आत्मा ले समातेर हावामा उडाउन खोजे जस्तो हुन्छ । 

अब त्यसको पनि केहि हद सम्म सहनसिलता हुँदो रहेछ सायद म यहाँ आजको अवस्थामा सुतेको पनि महसुस गरि राखेको छु । उता पहिलेको अवस्थामा पनि सुतिराखेको महसुस गरि राखेको छु, झन त्यो हावामा उडिराखेको भान अलिअलिकति गरेर याँभइ राखेको छ । त्यो ऐठन म यहाँ अहिले सुतिराखेको अवस्थामा पनि महसुस गर्दै छु र जुन समय पछिको देखिरहेको छु वा महसुस गरिरहेको छु त्यो समयलाइ धेरैनै फरक तरिकाको बनाउँदैछ । 

उग्र । 

तर एउटा बिचार गनुपर्ने कुरा मेले आफलाइ त्यतिसानो भने पाइन केहि हदसम्महोला त र यदि मैलै धेरै समय पहिलेको कुरा देखि राखेको हुन्थे भने म पनि सानो उमेरकै हुन्थे । 


म त्यो समयमा सपनामा हल्ली राखेका छु यता उती ऐठन भए जस्तै एकदमै स्वास फुलीसकेको छ धेरै नै तर मम्मीले मलाइ त्यो भइराखेको देखि राख्नु भइ राखेको हुनुहुन्न भान गरिराखेको हुनुहुन्न । सायद म मात्रै त्यो समयमा प्रबेस गर्न सक्छु र केहि समयलाइ धेख्न सक्छु तर मने बनाएको कल्पनालाइ त्यो समय र अहिलेको समयमा जोडेर फरक दुनियाँ बनाउने वा फरक स्थीति बनाउने प्रयास गर्छु । 


अबम जोर जोर ले आवाज गर्दै छु चिच्यउदै छु कराउँदै छु र सुतेको स्थीतिबाट आफ हावामा उडे जस्तो हुन्छु खस्छु तर फेरी उडेजस्तै हुन्छु । सायद त्योहुँदा दुख्छ र मेरे यहाँ अहिलेको स्तीमासुतेको हुँदा मेरो मुटुको धड्कन एकदमै तेजीले बढछ र त्यहाँ जुन अवस्थामा छु जोरको झट्कालागे जस्तो हुन्छ र अझैजोरले चिच्याएको जस्तो धेरैनै उकुसमुकुस भए जस्तो हुन्छ । 

मम्मि हजुर आमा हजुर बुबालाइ केही थाहानै हुँदैन मलाइ त्यस्तो भइ राखेको छ । अब म एक्कसी हाँमा उडछु भित्रै र त्यबाट उडेर सिधै शिखर तिरको दिशातिर उडेरै तैरिएरै धेरै गतिमा पुग्छु र त्योहुँदा खेरी म घरको भित्तालाइ आत्मा जसरी पार गएर गए । 

एकै छिनको समय थियो त्यो सममा केहि बेरको समयहोला थामिए जस्तो भयो तर यता जुन अहिलेको समयमा सुतिराखेको छु कसैले समाते जस्तो भान भइराखेको छ र कसैको आत्मा मेरो शरिमा पसेर केहि नराम्रो गर्ने खोजीराखेको भान भएर मैले कठिन महसुस गर्दै छु र ऐठनको दबाव बढदै गइ राखेका छ । 

अब त्यो उडेर शिखर तिको दिशामा गएको म एक्कासि फेरी सुतेको अवस्थामा आँउछु र निदाए जस्तो हुन्छु । हजुर आमा र हजुर वुबाले कस्लाइको बोलाउँदै हुनुहुन्छ । मलाइ अब चै मम्मि त्यही हुनु हुन्छ जस्तो महसुस भइराखेको छ तर पनि उहाँहरुले अरुकसैलाइ वा मम्मि सँगै केही भनि राख्नु भइराखेको छ । केहि चिन्ता महसुस भइराखेको जस्तो । 

तर खासै के हो मैले ठम्याउन सकिन । 

अब म त्यो पहिलेको अवस्थामा फेरी त्यस्तै एकदमै प्रचण्ड तेज भएजस्तो बारमाबार हावामा उडन खोज्छु हुन्न एकदमै चाँडो चाँडो यो कुराहरु भइराखेको छ । जस्तै हल्क भन्ने मुभीमा हल्क सेपमा आउने प्रोसेसलाइ एकदमै चाँडो चाँडो देखायो भने कस्तो होला त्यस्तै । 

त्यो धेरै समय सम्म भयो, हजुर बुवा हजुर आमाले खै के भनिराख्नु भएको हो तर भनिनै राख्नु भइ राखेको छ । तर सायद त्यो ममिलाइ हो । मैले के भयो कोहो भने जस्तो आवाज सुने जस्तो महसुस गर्छु । 

तर अव एक्कासी उ मानसिकताले कमजोर भएको देखिन्छ । 



पागलपन

आज एक अर्थ बिहीन जिवनको यात्रामा कयौ बर्ष पछि उस्लाइ मेरो याद आएछ

मलाई लाग्दै छ उस्लाइ मेरो याद पहिला पनि न आएको कहाँ होला तर यसपाली उसले आफ्नो मनलाइ सम्हालेर जोर जबरजस्ती गरेर फोन समातिछे र फोनको डायलप्याडमा मेरो नम्बर डायल गरीछे ।

तर उसको मनमा अझै डर थियो कि मैले उस्लाइ हप्काई दिन्छुकी? हो उसलाई थाहा छ मलाई चाँडै रिस उठछ, म अलि मुडी छुँ तर नराम्रो चै खै हैन होला की? जहाँ सम्म लाग्छ मैले उसको नराम्रो केहि चाहेको थिएन ।

ठ्याक्कै मेरो फोनमा नचिनेको फोनबाट फोन आउनु र मैले फोन हेर्नु सँयोग रहेछ किन भने मैले फोन कहिले पनि उठाँदैन किन कि मेरो फोन जहिले पनि म्युटमा हुन्छ र मेरो फोन मा ५ ६ वटा मिस्कल न आउनजेल सम्म मैले कसैलाइ फोन गरेको अथवा फोन उठाएको रेर्कड छैन । 

तर क्या सँयोग यसपल्ट फोनउठाए, फोन उठाएको केही समय त कोही बोलेन मैले हेलो हेलो भन्दै थिए र म आधि निन्द्रामै थिए मैले सोच्दै थिए फोन काँटि दिउँ तर के ही समय पछि फोनम कुनै केटीको आवाज आयो । 

मैले हेलो भने
उस्ले पनि डराए जसरी हेलो भनी
अरु दूइ शब्द के वोलेकी थिइ
मैले उस्को आवाज चिनी हाले
अरे तिमी भने
अँह म भनी उस्ले म निन्द्रमै थिए
उस्ले भनि कसरी चिन्यौ नम्बर सेभ थियो होला
हैन हैन कहाँ हुनु
मैले भने मैले कसैको नम्बर सेभ राख्दैन यार
बस तिम्रो आवाज नै काफी थियो मैले चिनी हाले ।
हैन होला भन्दै थिइ तर पछी मानी,
अनि मेरो नम्बर सेभ रैछ तिमी सँग भनेर सोधेँ
हैन यो नम्बर त याद थियो

ऐ ऐ होर?
हो भनी उस्ले

अनि अरु के गर्दै छौ त?
केहि हैन यार यस्तै लोकसेवा को तयारी गर्दै छु भनी
ए ए होर केको लागी अधिकृत की बैँक
खै अब त सबै दिन पर्छ क्यारे, घर बाटपनि सारै प्रेसर छ
प्राइभेट जागीर खाइस भने मेरो साम्मुने पनि न आइजारे भन्नुभाको छ रे मम्मीले ।
ए हो र भने मैले ।
म एक छिन त मौन थिए

अनि कति पछी है कुरा भाको पनि, साँथिहरुको त याद पनि आँउदैन है
खै यार अब के भनौ
म फेरी मौन भए
२०१२ पछि २०२० मा है कुरा पनि?
मैले भने अँ हो पक्कै हो २०१२ पछि सिधै २०२० मा है
म त्यसपछि के भन्ने भनेर अकमकीए

उस्को बारेमा के भनौँ उ र म १२ सम्म सँगै पढेको पढ्दा पढ्दै अलिकतीमाया पनि थपीएछ की,  खै के भनौ सानै थियो, सानो हुँदा जे गरे पनि सबै रमाइलो लाग्छ, सबै आफ्नै लाग्छ ।

यस बिचमा धेरै कुरा भए, अरुका कुरा हरु टन्नै ग्यौँ, के राम्रो के नराम्रो धेरै कुरा यता उती जागीर सागीर कतीहो कती जहाँ सम्म लाग्छ, १५ २० मिनट त ति कुरा हरु नै भए होला ।

सायद आज ८ बर्ष पछि म सँग कुरा गर्ने जाँगर चलेछ, त्यो भन्दा पहिले उस्ले मलाइ कहिले पनि फोन गरेकी थिइन ।

अनि उस्ले भन्दै थिइ हेर न यार उस्ले त बैँकमा नाम निकाली छे, पढेको पनि थिएन रे खै के हो यार भाग्य भाका हरुको फटाफट नाम निस्कीन्छ, हाम्रो त खै कहिले निस्कीने हो खै ।

मैले भने, होे यार मैले पनि मेरो फुफुबाट थाहापाको थिए, उस्को नाम निस्केछ भनेर उ त मेरो बल्क लीस्टमा छ आजभोली । म अलि ठुलो हुन खोज्दै थिए, तिम्लाइ के थाहा मेरो बल्क लिस्टमा कति जना छन । मेरो त टन्नै छन, कति धेरै हो ।

उस्ले भनि मेरो पनि धेरै थिए तर मेरो पुरानो एकाउन्ट खै के भयो । अनि यो नयाँ हो त्यसबाट तिमीलाइ एड गरेको तर उस्ले एड गरे पनि फेसबुकमा च्यट भन्ने कुरा एकदमै थोरै हुन्थ्यो, बर्षको एक दुइ चोटी । 

अनि उस्ले सोधी तिमीले मलाइ कति चोटी बल्क अनबल्क ग्यौ भनत, किन गरेको त्यो भनन ।
अनि मैले यतिकै भनेर टाल्न खोजे र उस्ले मानी तर उस्ले भनी अब यो नयाँ लाइ चै बल्क नगर है, पिल्ज ।
मैले अँ अ हुन्छ भने ।
अब सोचौँ भने उ मौन भइ होला । सोच्दै थिइ होला ।
मौन छु भन्दा भन्दै
तिमीले मलाइ मौनताको अध्यारोमा
पुराएको पत्तै भएन
भन्थ्यौ यो जीवन त एक
पल मात्रै हो
हाम्रो माया त जन्मौँ जन्म हो भनेर
तर अहिले कहाँ
हरायौ खै
मलाइ सोध्न मन लाग्यो तिमी र मैले खाएका बाँचा कसम के त्यसतै ब्यर्थ आँसुका खोलामा बगेका हुन?
अब असपास बाट गुजरीदा पनी नदेखेजस्तै गर्नू
किन मायाले पनि
मायालाइ छल गर्न भनेकै हुन?
खै
म मौनताको अध्यारोमा छु
लाग्छ
उ त्यो अध्याँरो कोठामा कोइ
लुकेर बसेको छ
के ही बेर आँखा झिम्काए भने
पछाडीबाट आएर डराइदिन्छ की भन्ने डर छ ।
खै माया, रहर, कसम हरु यस्तै ब्र्यथ हुन्छन भन्ने
थाहा पहिलेनै भाको भए
म जन्मनै लिने थिएन
ब्र्यथमा आमालाइ मेरोमायाको दुख दिने थिएन ।

खै के भनौ
स्तभ्द छु
मौनतमा पनी
चिच्याई रहेकी छुँ
मनमै
सँगै लाग्दै छ
आकास मै माथी रौइ रहेको छ ।
खै के भनौ
हामी सानै थियौँ गुच्चा खेल्थ्यौँ
त्यसमा जहिलै मलाइ तिमी मेरो टिममा भए पुग्थ्यो ।
किन भने
त्यती बेला तिमीलाई
हराउन सक्ने न कोइ केटा थियो न केटी
खुुसी लाग्थ्यो ।

म मौनता लाइ अध्याँरोको सँज्ञा दिदै छुँ
जुन अध्याँरोले मलाइ कहिलै छोडने छैन

यो मैले उस्लाइ सम्झेर लख्दै छुँ उस्को अवस्था यस्तै त छैन अहिले मलाइ जहाँ सम्म थाहा छ तर यो अवस्थामा एक चोटी पुगी की भन्ने बिश्वास छ ।

आज म कुन परिधी भित्र गुम्सीएर पुराना कुराहरु उखेल्दै छु । म किन आगोमा ध्यु छर्किने प्रयास गर्दै छुँ? जिवन माया यस्तै हो भन्ने थाहा हुँदा हुँदै पनी किन मैले यो अर्थ बिहीन जिवनलाइ फेरी जिउँदो बनाउने प्रयाश गर्दै छु ।

यि प्रश्नहरु मैले आफैलाइ किन सोधिराखेको छु पनि मलाइ थाहा छैन ।

बस आज मैले उमेर लाइ गाँठबाधेर पछाडी फर्किने प्रयास गरे तर त्यो संम्भव रहेन छ । उमेर लाइ जीत्नको लागी मृत्युको पोको हाम्रो लागी बाँधीएको रहेछ । हो पक्कै हो, तपाइ मान्नुस या नमान्नुस उमेर जतीसुकै भएपनी मृत्युचैँ सबैको टाउकोमा लेखीएको रहेछ ।

आज यो उमेरको कुरा गरेर, म आफैलाइ याद दिलाउन चाहन्छु की मैले उस्को बारेमा के सोच्थे ।

बस मैले उमेरको गाँठो बाँध्न खोजीराखेको थियो उस्का यादहरुलाइ छिचोल्न । तर संभवनै भएन । 

भनिन्छ मनमा रहेको कुरालाइ मनलेमात्रै याद दिलाउन सक्नु हुन्छ नाकी जवरजस्ती । वस मैले उसको नाम मनमा लिए र मलाइ उस्का सबै यादहरुले खोलामा बगाए जस्तो लाग्यो ।

जब म यादहरुको बहाव बाट निस्कीएर बाहीर किनारमा आए मलाइ उस्को र मेरो पहिलो भेट कहीले भएको थियो भन्नेकुरा याद आयो । 

मेरो र उस्को भेट ९ कक्षामा भएको हो की जस्तो लाग्छ तर तेती बेला मलाइ त्यस्तो केही महसुस भएको थिएन । बिचमा एक बर्ष उस्ले कुनै कारणबस स्कुल फेर्नु परेको रहेछ र त्यो १ बर्षको समय किन गइ उ कतागइ उ भन्ने कुराहरु मै कट्यो । तर मलाइ लागेको थिएन उस्ले फेरी फरर्केर त्यही स्कुलमा आँउछे भनेर । र म उस्को आसमा पनी बसेको थिएन । जब पनी उस्को याद आयो उस्कै साँथीको कारण आयो, जो एकदमै मिजासीलो स्वभावकी थिइन । कहिलेकाँही कुुरा र्गथिनत उस्कौ कुरा र्गथिन । 

जेहोस रमाइलो लाग्थ्यो साँथिहरु सँग बसेर यस्ता गफहरु गर्न, मन लाग्थ्यो । मैले कैले काँही सोच्ने गर्छु मैले गुमाएत के गुमाए ।

१। साँथी

२। प्रेम

मैले एकनम्बरमा साँथीहरु राख्नुको कारण केहो भने मैले साँथी बनाउँदा एकदमै सोचेर बनाउथे । जो पायो त्यसलाइ साँथी बनाउने मेरो बानी थिएन र मेरै काणले अहिले तिँसाँथी हरु सँग मेरो सम्पर्क पनी छैन ।

दोस्रोमा प्रेम राख्नुको कारण उ पहिला मेरो साँथि हो त्यसपछी मात्रै अलिकती भिन्नै सोच दुवैमा जाग्यो र प्रेमको सँज्ञा दिन पुगे ।

अब मैले भन्छु मैले के पाँए 

१। याद

अब जेपनी बाँकी रहन्छ जीवनमा त्यो सबै यादहरु हरु हो र यि यादहरुले कहीले पनि साँथ छोडने छैन । धन सम्पती, साथी सँगी सबैले छोडेर जालान तर यादहरुले अँह ।

तपाइलाइ जिवनको सुरुवात याद नहोला तर अन्त आँउदै छ भन्ने पक्कै याद आउने छ, तपाइलाइ जन्मदाको पिडा याद नहोला तर मृत्यु हुँदाको पिडाले केही समय भए पनी तपाइलाइ धेरै कुराको याद दिलाउने छ ।

त्यस्तै आज म पनी उस्को यादहरुमा बगेको छुँकी जस्तो लाग्छ । हो मलाइ उस्को याद कयौँ बर्ष पछि यसरी आयोकी मैले आज केही लेख्ने प्रयास गर्दै छुँ ।

हाम्रो भेट फेरी कक्षा ११ मा भयो, मलाइ तेतीबेला सम्मपनी उस्को बारेमा तेस्तो केही पनी महसुस भएको थिएन ।

तर जे जस्तो भए पनी उ अरुभन्दा एकदमै फरक थिइ, थोरै बोल्थी, उस्को एउटामात्रै साँथी थिइ र जहिले पनी उ सँगै हुन्थी । कलेज आउँदा होस या घर जाँदा होस साथी सँगै आँउथी र जान्थी ।

उस्को रुप रँगको कुरा के गरौँ उ मेरो लागी अरुभन्दा एकदमै फरक थिइ, गोलो लाम्चो मुुहार, चिटिक्क परेकी, पढाइमा पनी त्यसतै अब्बल । त्यस्तो केटीहरुको हाम्रो स्कुलमा खाँचो थियो । 

अनि मलाइ याद भए सम्म केटीहरु उस्को सुन्दरता भन्दा उस्को लामो कपाल देखेर डाहा गर्थे । मलाइ पनि उस्को सबैभन्दा राम्रो लाग्ने कुरा उसको एकदमै लामो कपाल थियो । किनकी त्यो लामो कपालमा उ झनै सुन्दर देखिन्थी ।

तर मैले उस्को मुहारमा हाँसो एकदमै कम देख्थे, धेरै बोल्न पनी न खोज्ने, शान्त स्वभावकी उ कहीले काही त एकल काटे जस्तो लाग्थी तर हैन त्यो मेरो भ्रम पछी दुर भयो ।

मलाइ कहिले काँही आफैलाइ प्रश्न सोध्न मन लाग्छ, यो हाम्रो कथा किन आधीमै सकियो यस्ले किन एक जिवीत प्रेमको रुप लिन सकेन, के कुराको कमी भयो यो मलाइ बुझ्न अझैँ समय लाग्छ की जस्तो मैले महसुस गर्छु । 

तर जहाँ सम्ममैले सुनेको छु केटीहरुले सानो उमेर देखी नै धेरै कुरा बुझ्न थाल्छन । मलाइ यो प्रश्न उस्लाइ गर्नु छ । के कुराले यो प्रेमले जिवीत रुप लिन सकेन, उस्लेत पक्कै बुझेकी होला ।

तर म उस्लाईनै यो प्रश्नको भार एक्लैबोक्न दिन चाहन्न, मलाइ जहाँसम्म लाग्छ हाम्रो उमेरको खेल यसमा पक्कै छ । 

मैले कुनै दिन एकान्तमा बसेर उमेर सँग बहस गर्न पाए भने सबै भन्दा पहिला आफैलाइ दुइ थप्पड हान्थे र म उस्लाइ भन्थे म पागलहुँ जो तँ सँग बहस गर्न आँउदै छु ।

बस मैले आफैलाइ दोष दिन चाहन्छु, आफ्नो अपरिपक्कतालाइ दोष दिन चाहन्छु तर यति भन्दा भन्दै म मेरा भावनाहरुलाइ कुनै दोष दिन चाहन्न किन की मैले उस्को नराम्रो कहिले पनि चाहिन र तिँभावनाहरु झुटापनी थिएनन ।

बस यो हुनु त हाम्रो जिवनमा लेखीएको रहेछकी जस्तो लाग्छ । उ कक्षा ९ पछी गायव हुनु, फेरी त्यही स्कुलमा आउनु र हामी नजीकिनु । यो सबै समय र हाम्रो मिलेमतो को प्रतिफलहो जस्तो लाग्छ ।

यदि मलाइ र उस्लाइ भविष्यमा यस्तो हुन्छ भन्ने थाहा भएको भए म र उ यो भुमरीमा पर्ने नै थिएनौँ जस्तो लाग्छ । भनिन्छ समयको अगाडी कस्को के नै लाग्छ र? त्यो सतप्रतिशत हो, नत मैले नै केही गर्न सके, नत उस्ले ।

अब म कसरी भनौँ कि यो त सब केही क्षणको लागी थियो, उस्को सुन्दरताले म सम्मोहित भएको थिए तर यदि मैैले यो सोच्दै छुँ भने म गलत हुँ जस्तो लाग्छ किनकी सुन्दरताले हुन्थ्यो भने पहिलो भेटमै उ प्रति केही आर्कर्षण हुनु पर्ने हो । तर त्यस्तो मलाइ केही पनी भएन ।

अब केही समय बितिसकेको थियो बल्ल १ २ महिना पछि त हामी अलि राम्ररी हाइ हेलो हुन थालेको थियो जेहोस अबचै हाइ हेलो हुँदा खुसी लाग्थ्यो । हामी कहिलेकाइ गृहकार्याको बारेमाचँै कुराकानी गर्थयौँ । किनकी उ पढाइमा एकदमै राम्री थिई ।

जसरी मैले भने नी मलाइ उस्को सबैभन्दा मनपर्ने उस्को लामो कपाल हो, लामो कपालमा चुल्ठो बाटोस या खुला राखोस उस्लाइ दुवै राम्रो सुहाँउथ्यो । दोस्रो कुराचँै  उस्को लेखन थियो । क्या चिटीक्क परेको शुद्ध र सफा लेख्थी उस्ले । त्यसैले कहिले काँही गृहकार्य गरेकै भए पनी उस्को कापी मागेर लेखेजस्तो गर्नचैँ सारै रमाइलो लाग्थ्यो । 

अनि कहिलेकाँही अरुले कापी माग्दा उस्ले दिन न खोजे जस्तो गर्थि तर मैले ठ्याक्कै मलाइ देउन भनेपछी उस्ले सिधै दिन्थी, मलाइ झन खुसी हुन्थ्यो । 

त्यतीबेला सानो सानो कुराले पनि धेरै खुसी दिन्थ्यो । हामीले त्यतीबेला आमाबुवाको कुराहरु हरु बुझ्दैनौ किनकी हाम्रो खुसीहरु तेतीबेला बच्पनमै हुन्छन, त्यती परिपक्क हुँदैनन र धेर थोर जे भएपनी हामी त्यसमै रमाउँछौ । हामीलाइ आमाबुवाको कुुराहरुको महत्व त्यतीबेला थाहा हुन्छ जतिबेला हामी अलि परिपक्क हुन्छौँ र केही जिम्मेवारीहरु आफ्नो काँधमा लिन थाल्छौँ ।

अनि हामीलाइ अझै नजिकीन हेमन्त ऋतुले धेरै सहयोग पु्याएको थियो । किनकी बिहानको कक्षाहरु हेमन्त ऋतुमा धेरै चिसो हुन्थ्यो । हेमन्तको आगमनमा मेरोमन उफ्रीएर आउँथ्यो किनकी कक्षाकोठामा सँगै नबस्न पाए पनी घाममा सञ्चालन हुने कक्षाहरुमा त उसँगै बस्न पाइएला भन्ने रहर हुन्थ्यो । बस मैले सक्दो प्रयाश गर्थे उसँगै बस्ने ।

मैले भने भने म नै अच्चम पर्ने छुँ तर यो बाहेक हामी हरु बिच अरुकुरा हरु केही पनी हुन्थेन । बस स्कुल आयो, पढ्यो खेल्यो र गयो । त्यस्तो अरुको जस्तो लामो समय सम्म कुराहुनु भनेको त खै के हो थाहै थिएन ।

हाम्रो प्रेम एक फरक समाधी थियो, जुन पछी समाधीमै परिणत भयो ।

हामि बिस्तारै बिस्तारै नजिकीदै गयौँ, मेरो ३ ४ जाना साँथी हरुलाइ थाहा थियो उस्को र मेरो बिच केही चलिराखेको छ । अरुहरुलाइ पनि थाहा होला तर म अरुहरुको कुरा यहाँ बयान गर्न चाहन्न ।

मलाइ अझैसम्म याद छ उस्लाइ एक दुई जना अरुले पनी मन पराउँथे । एउटा साँथिले उस्को नम्बरखै कताबाट पाएछ र उस्लाइ फोन गरी जिस्काइदिएछ र भनेछ तिम्रो नम्बर मैले उस्बाट पाएको हो र म तिमीलाइ मन पराउँछु ।

दोस्रो दिन स्कुलमा त्यो कुराले ठुलै रुप लिएको थियो । मलाइ याद छ त्यो केटालाइ सरहरुले हप्काउनु पनि भएको थियो ।

त्यो केटाले उस्लाइ त्यस्तो भन्दा मसँग रिसाउन स्वभावीक हो तर मैले त्यो केटालाइ उस्कोे नम्बर कदापीदिएको थिइन । मलाइ अहिले सम्म त्यो पनि थाहा छैन की उस्ले कसरी उस्को नम्बर थाहा पायो र उस्ले किन मैले उस्लाइ उस्को नम्बर दिएको हो भनेर भन्यो ।

मलाइ साह्रै रिस पनी उठेको थियो त्यो केटा देखेर । झगडा गर्ने मन थियो तर मैले यति सम्झेकी आफै भएर कहिले पनी झगडा गरेको छैन । हो मलाइ रिस उठ्छ तर मैले त्यसतो गलत कदम कहिले पनी चालेको छैन ।

खै मैले त्यो गर्नु राम्रो थियो कि नराम्रो मलाइ त्यसको पनी अत्तो पत्तो छैन । 

तर मैले उसँग भनाभनचैँ जरुर गरेको थिए । त्यसपछी देखी मेरो साथिहरु बनाउने क्राइटेरीया झन फेरीएको थियो । मैले त्यो केटा सँग बोल्नै छोडी दिए, उस्को साँथिहरु सँग पनि बोल्नै छोडी दिए ।

मलाइ थाहा भएको प्रेम के हो?

प्रेम एक अज्ञानतामा आगो लगाउन
ज्ञान हो ।
प्रेम एक मौनता बाढी ल्याउने
बर्षात हो ।
प्रेम एक भावनाहरुको समुन्द्रहो
जहाँ भावनाहरुको एक आपसमा
टकरार हुन्छ

यदि दुवैले साँथ रहन चाहे भने
मिलन पनी
नत्र
दुवैको तनावले तुफान
ल्याउन सक्छ
असपासका बस्तीहरु
पनि उनीहरुकै भावनामा
समाधी बन्न पुुग्छन ।
कि प्रेमले बनाउँछ
कि प्रेमले बनेकोलाइ भत्काँउछ
होला प्रेम रहर सबैको तर
अधिकतम यस्लाई
सामाजले भत्काउँछ ।

म यस्लाई कसरी ब्याख्या गरौ, म त नेपालीमा लतारी लतारीदै परीक्षा पास गरेको मान्छे । मलाई शब्दमात्रै थाहा छ, शब्दहरुको अर्थ सोध्ने प्रयास कसैले नगरी दिनुभयोभने म आभारी हुने छुँ ।

माफ

याे कथाऽ कल्पनिक आधारमा बनेकाे कथा हाे कसैकाे जीवन सँग मेल खान गएमा त्यसकाे लागी माफ गर्नु हाेला ।