कुलंगार

कयौँबर्षदेखि चलीआएको कुरीतिले यो समाजलाइ पुरुष प्रधान समाजबनाएर छोडेको छ ।

अहिलेको अवस्थामापनि जे जति माहिला अधिकारको कुरा गरे पनि त्यो सबैको उत्थानभएको नभएको कुनै मेसो पाउन सकिदैन ।

सहरीया जीवनका केही महिलाहरुले आवाज उठाउन तम्सीएपनि सबैले यो सक्ने अवस्था नरहेको हामी भान पाउन सक्छौँ ।

यद्यपी धेरै महिलाअधिकार कर्मी भएको अवस्थामा पनि कहिँकतै महिलाले नै महिलाको पिडा नबुझीदिएको जस्तो हामीले महसुस गर्न सक्छौँ । 

जीवनमा कामको एउटामात्रै नियम छ त्यो हो । पहिला म योकाम गर्छु भनेर सोच्नु र त्योकामलाइ गरी छाड्नु तर यहाँ धेरै सोच्ने बानिको बिकाश बाहेक अरु कुनै कुराको बिकाशभएन । 

म यो सोच्दै छु तर कहिले गर्छु भन्ने कुराको  ठम्याउनै सकिएन ।

त्यसैले अहिले सम्म पनि हामी बिभिन्न ठाँउका समाचारहरु पढदा दुख मान्छौ तर हामीत्यही अवस्थाबाट आएकाहौ भनेर बुझ्दैनौँ । 

आाज कयौँबर्ष पछि म मेरो यावत स्थतीवाट निस्केर त्यो एउटा गाउँखोज्न निस्केको छुँ जहाँ उस्को जन्मभएको थियो । जुन गाँउ खोज्न म हिडेको थिए अब त्यहाँ पुग्नको लागी जहाँ बाट म हेरी राखेको छुँ त्यहाँबाट धेरै नजिकै देखिन्छ तर अझै धेरै उकाला हरु चढन बाँकिनै छन । यो कथालाई बृत चित्रमा कोरेर हेर्नु भयो भने लथालिङ्गछ न यसमा सतप्रतिशत माया छ न यसमा सतप्रतिशत झयझगडा छ । यो एउटा प्रश्नहरुको धारको बन्चरोमा तेर्सीएको कथाहो जस्लाइ मर्नुपनि छ, बाच्नु पनि छ, मायामा रम्नु पनि छ ।

मैले यो कथाको रम्यतालाई किन उल्लेख गरेको हो भन्दा, आज भोलीका तपाइ हामीहरु हरु पेप्सी, कोक र पपकर्न बिना न कुनै कथा सुन्न तयार हुन्छौ न कुनै यात्रा नै । यो मेरो मस्थीतिले लेख्दा सोचेको हो तर तपाइले ति कुराहरु तपाइ समक्ष राखि सक्नु भएको भान मैले पहिलेनै पाइ सकेको छुँ । यहाँएकोहोरो कुरात पक्कै सुँहाउदैन अब मेरो दोधारे मस्थीतीले भन्दै छ तपाइहरुले मलाइपागलभन्नु भयो होला । अब यो कुरा तपाइहरुले पढनपाउँदा सम्म मेरो चेतनाको केही हिस्सामात्रै काम गरी रहेको हुनेछ र मैले बुझ्नेछु तपाइलाइकुनै कुराको अपेक्षा छैन । 

तिउकालाहरु चढदा चढदै म तपाइहरु लाइजिवनकाकयौंकहानी हरु मध्धे केहीकहानीहरुको जिकिर गर्ने छु । 

यो जीवनमा साथिहरु साँगको रमाइलो घुमाईमा कयौ खुडकिलाहरु चढीएहोलान तर यिं बिषेस खुडकीलाहरु लाइ चढन मलाइअर्को जन्मलिएर पनिअपुगहोला ।

बारिह मुसलधारे पानि परीरहेको छ, मुसलधारे पानीको चपेटामा आजत्यो आमाको घर 

यो कलियुगमा मुसलधारे पनिझैँ कुलंगार सन्तती हरु मुसलधारे पनिझैँ बर्षिराखेका छन ।

म मेरो आत्मालाइशाक्षी राखेर भन्दै छु ।जीवनजीवउनु जस्तो कुनै गाह्रो र जटिल यर्थाथ के ही छैन । हरेकप्रकृतीको जीवनमा यो लागु हुन्छ तर यो बुझ्न सक्नेभनेको एउटा मानवमात्रै हो ।

भोक पेटलाइ हैन मनस्थीतिलाइ लाग्छ, भोजन भइसके पछि पेट टन्न देखिन्छ तर अब भयो यो भन्दा धेरै नखाउभन्ने मष्तिस्कले नै हो ।

यो समाजमा कुरीती बिसंगतीहरुको सुरुवातकहिले देखीभयो भन्ने प्रश्नहामीले सोध्नै प्रदैन । 

किन? यो प्रश्नतपाइहरुलाइज्यादै सोधौं सोधौं लाग्ला ।